25 oktober 2019

2 jaar geleden is het idee ontstaan over onze plannen en hebben een hele duidelijke afspraak met elkaar gemaakt: als één van ons het op wat voor manier niet naar de zin heeft dan moeten we daar eerlijk over kunnen communiceren.
Nou, vandaag is dat moment gekomen…. Ik ben de blaffende honden na 2 weken meer dan zat, nee, ben er HELEMAAL klaar mee!!.
Een blaffende hond is op zich niet zo erg, maar het gaat de hele nacht door zonder onderbreking en het is er niet 1, nee het zijn er een heleboel. 1 hond begint en de rest volgt in koor, vreselijk.
Wij zouden hier tot 1 november blijven maar ik trek het niet meer.
Aan de situatie kunnen we niets doen want de honden zijn van buiten de camping, dus de oplossing is simpel…. Vertrekken en wel met gierende banden.
Waarom zou ik mezelf nog een week kwellen terwijl we mobiel zijn, we hebben aan niemand verantwoording af te leggen alleen aan onszelf.
Buiten de blaffende honden waren we ook het bus- en autoverkeer achter ons meer dan zat dus van beide kanten was de keus niet moeilijk om te vertrekken.
In de eerste week dat we hier stonden heb ik de volgende camping al gereserveerd en een kort telefoontje geeft mij een gelukkig gevoel. Vanaf 27 oktober zijn wij welkom in plaats van 1 november.
Morgen de boel inpakken, afrekenen en op naar een nieuw avontuur. Adios Peňiscola.