10 februari 2022

De afgelopen maanden hebben we weer een prima tijd gehad in Elviria.
Opvallend is dat er steeds meer campers in plaats van caravans verschijnen. We zijn als caravanner zwaar in de minderheid. Ook het formaat is nogal gewijzigd….. Er komen hier campers voorbij schuiven waarbij af en toe de mond openvalt. Wij hebben niet te klagen qua ruimte maar als zo’n “kasteel op wielen” voorbij komt dan verandert onze caravan spontaan in het formaat koektrommel.
Het gedeelte van de camping waar wij 2 jaar geleden hebben gestaan was bezet met deze enorme gevaartes, waardoor die door ons spontaan de “millionairshoek” werd genoemd.
Toch zijn er een paar dingen veranderd in vergelijking met 2 jaar geleden.
Het ruime brede strand is verdwenen, de restaurantjes die aan het strand zijn gelegen hadden voorheen nog een royale brede strook strand voor de deur. Nu is dat volledig verdwenen en staan ze bijna met de fundering in het water. Tjonge, wat is hier gebeurd….. Hoop niet dat dit volledig te wijten is aan de klimaatverandering anders stijgt de zeespiegel wel erg snel en heeft de woonwijk die aan zee grenst binnen een paar jaar behoorlijke natte voeten.
Een andere verandering is helaas de camping. Onderhoud heeft naar mijn idee de afgelopen 2 jaar stilgestaan. Warmwater voorziening is een ramp, afwaswater is lauw en douchewater varieert van vaak te warm naar soms gevaarlijk heet.
Een aantal douches missen haakjes om de kleding op te hangen en sloten ontbreken of zijn in een dusdanige staat dat je ze niet durft te gebruiken. Wil niet het risico lopen dat ik door het raam naar buiten moet klimmen. Tja, niet echt een uitstraling wat uitnodigt om lang te blijven.
Ook ons favoriet restaurantje is niet meer. Restaurant Sun Point van Pepe en Ellen heeft het niet gered. Voorlopig is ie nog wel open maar per 1 februari gaat de deur op slot.
Bij aankomst in november zag ik Pepe rondlopen in het restaurant en besloot om even een praatje te maken. Tot mijn verrassing herkende hij mij, werd verwelkomd door een hartelijke “amigo!”.
Hij vertelde dat het restaurant beperkt open is en dat de kaart niet meer zo uitgebreid is als 2 jaar geleden. Ik loop achter hem aan in het restaurant en zie een grote tafel staan met 10 stoelen erom heen, bedekt met een groot laken. Gezien mijn casinoverleden herkende ik het model onmiddellijk.
Dat is een pokertafel, geen twijfel mogelijk. “Hé Pepe, een pokertafel?” vraag ik hem. Pepe draait zich verschrikt om, “How do you know?” Mijn verhaal verteld en inderdaad, een pokertafel.
Ja… er moet geld in het laatje komen, de klandizie is nul dus je moet wat…
Toch hebben we er 2 keer (in ons eentje) gegeten omdat we het hem gunden, maar we voelden aan ons water dat hij dat voor ons deed. Iedere keer als we hadden afgerekend en we gingen naar buiten dan werd de deur gelijk op slot gedraaid.
Op een middag liepen we voorbij en zagen mensen op het terras zitten. Pepe zag ons en gebaarde dat we moesten komen. Of we wat van de barbecue wilden eten. Het was rond vijven dus ja.. waarom niet. Lekker gegeten en wilden uiteindelijk afrekenen. Hoefde niet, het was een van de laatste keren dat ie open was en volgens ons ook een afscheidsfeestje voor de pokeraars.

Vorige week hebben we besloten om verder te gaan kijken. Het lijkt ons prettig om een paar campings te hebben waar we naartoe kunnen hoppen. Een maandje hier, een maandje daar…. Dat lijkt ons wel wat.
We hebben 2 campings gevonden die aan onze wensen- en eisenlijst voldoen.
De eerste camping is in Roquetas de Mar, vlak bij Almería.
Met de receptie gebeld en aangegeven dat als het ons bevalt we graag een maand willen blijven. Graag een grote plaats want die mogelijkheid biedt de camping. “No problem” is het antwoord.
Mooi, we kunnen gaan….
Roquetas de Mar ligt ongeveer 250 km van Elviria vandaan, dus ongeveer een uurtje of 3 en een half rijden. Een prima “hopafstand”.
Aangekomen bij de camping meld ik me aan voor onze plek. De receptionist kijkt op de computer en er verschijnt een diepe rimpel op z’n voorhoofd. “De plek is maar 6 dagen vrij en daarna is ie verhuurd”. “Geen probleem hoor” zeg ik, “dan verhuizen we wel naar een andere grote plek”.
“Die is er niet” vervolgt ie zonder blikken of blozen, “maar na die 6 dagen kijken we wel verder want het is een komen en gaan van gasten”. Oké, we kunnen in ieder geval 6 dagen blijven. Prima tijd om de kijken of deze camping door de ballotagecommisie komt.
De slagboom gaat open en we kunnen de camping op. Met grote schrik kijken we om ons heen…
Zijn we door de teletijdmachine van Professor Barabas gereden? We hebben slechts 3 en een halfuur gereden en we zijn in Duitsland! Tjonge, wat een verzameling Duitsers bij elkaar.
Aangekomen bij onze plek is het inderdaad een royale plek. Als “vloerbedekking” kiezels van de fijnste soort. In de eerste instantie oogt het sjiek, maar het is onhandig in gebruik. Je kunt er niet met slippers op lopen want ze zitten constant tussen de tenen. Loopt nogal onhandig en daarom hebben veel langkampeerders er worteldoek overheen gespannen.
De plaatsen zijn goed afgebakend met stalen palen, hebben een eigen stroomvoorziening en water op de plek. Prima voor elkaar.
Maar…… Het begint een cliché te worden, de leukste/mooiste plekken zijn al vergeven.
De camping heeft een gedeelte met bomen (en hondvrij... ook niet verkeerd) wat de sfeer ten goede komt, en ze hebben een kaal gedeelte waar wij staan.
Ondanks de ruime plaats die we hebben oogt het “parkeerplaatsachtig”, geen grasspriet te bekennen, totaal sfeerloos. Als ze als afbakening een heg hadden geplaatst in plaats van stalen palen dan had het er totaal anders uitgezien.
Verder heeft deze camping het goed voor elkaar, prima warm water voor zowel afwas als douche.
Ondanks de enorme hoeveelheid staanplaatsen is het volle bak. Met de plattegrond in de hand maken we een verkenningstocht over de camping.
In het sfeergedeelte zie ik een hoop plaatsen maar die zijn van 2 plaatsen naar 1 grote plek gemaakt. Niet verwonderlijk overigens, want ook hier een verzameling giga campers bij elkaar. Voor de kenners onder ons… De Concordes, Morelo’s en Niessman+Bisschofs vliegen je om de oren alsof ze een prijs hebben van een pakje boter. Feit is dat naast deze campers onze caravan verandert in een pakje boter. Die passen niet op 1 plek. Typisch voor de Duitser… Alles großer und besser. Ik zie een Duitser voor z’n mobiele kasteel staan en besluit om hem aan te spreken.
Hij vertelt dat zowat iedereen die hier staat vanaf oktober binnenkomt en pas in maart weer vertrekt, dus het verloopt is absoluut nihil. “Je staat op 2 plaatsen, betaal je daar dan ook voor?” vraag ik hem. “Nee hoor, je betaalt gewoon voor 1 plaats en als je hier lang staat dan krijg je ook nog een fikse korting”.
Goed, bekend verhaal die korting. Betekent wel dat je in de eerste instantie denkt dat het een mega grote camping is, maar onder de streep valt dat reuze mee als ze van 2 plaatsen 1 maken.
Uiteindelijk een duidelijk signaal, je moet er op tijd bij zijn om een leuke plek te hebben anders sta je op onze kale parkeerplaats of je hebt helemaal niets.
Bij terugkomst op onze plek zie ik de buurman staan en ook daar even een praatje mee gemaakt.
Ook hij vertelt dat het jaar in jaar uit volle bak is. Zeker op de grotere plaatsen is het verloop minimaal. Wij hebben geluk dat de mensen die op onze plek stonden hadden besloten om eerder weg te gaan anders waren die ook tot maart gebleven en dat geldt voor vele mensen in dit gedeelte. Hij reserveert al 5 jaar trouw dezelfde plek. Wow, zelfs de parkeerplaatsen zijn continue bezet in de winter met een verloop van nul komma nul.

We hebben inmiddels gemerkt dat iedere camping z’n plussen en minnen heeft, niets mis mee. De een heeft dit beter geregeld, de ander dat. Zo ook deze camping. Het ziet er allemaal picobello uit, maar toch een heel belangrijk gemis…. Een haakje in het toilet om je ochtendjas aan op te hangen.
Ien heeft laten zien hoe ze het doet… Men rolle de ochtendjas op, leg het tegen de borst, pak de onderkant van het t-shirt en trek het om de ochtendjas naar boven en klem het shirt tussen de tanden. Vervolgens de onderbroek naar de enkels en zo kan de grote boodschap de weg richting pot vinden. Voorwaarde is wel dat je op tijd vertrekt naar het toiletblok anders kan je in serieuze tijdnood komen met alle gevolgen van dien.
Is dat allemaal goed verlopen dan blijkt dat het spoelwater niet genoeg kracht heeft om de boel af te voeren. Zit je met een toiletborstel te klooien en tig keer door te spoelen om alles netjes achter te laten.
Aangezien Ien niet de enige is die dit probleem heeft wil ik graag beschrijven hoe de toiletborstel eruit ziet. Uhhh, laat ik het houden bij..... hij was ooit wit.
Gelukkig voor mij dat de poepederrie zich pas eind van de ochtend of ergens in de middag meldt bij de sluitspier.... Het ochtendjas ritueel blijft mij bespaard, de rest niet helaas.

De eerste dag hebben we besloten om een hapje in het campingrestaurant te eten.
Het ziet er een beetje donker en somber uit maar dat mag de pret niet drukken.
Bij de bestelling valt ons op dat de ober ons niet echt goed verstaat.
De menukaart is in verschillende talen, maar bij bestelling moet ie naar de Spaanse versie om het juiste op te schrijven.
Vrolijk zegt ie dat ie nagenoeg geen Engels spreekt maar vloeiend Italiaans, Frans en natuurlijk Spaans.
Duits verstaat ie ook niet, tuurlijk joh… 99,9999% is Duits maar dat spreek je niet....
We hebben het juiste op ons bord gekregen en smaakte prima!
De buren hadden minder geluk, daar ging het één en ander mis.

Gezien de verhalen van kampeerders leek het mij verstandig om even naar de receptie te lopen om te informeren over de beschikbaarheid van een plaats voor een maand.
“Of ik een dag voor vertrek maar terug wil komen, dan weten we meer” is het antwoord van de receptionist.
Iedere dag hebben we een rondje gelopen om te kijken of er een grote plaats beschikbaar is maar helaas. Je ziet dat de het langkampeerders zijn. We zijn benieuwd wat het gaat worden.
Op de dag klop ik aan bij de receptionist en vraag of we kunnen blijven staan of moeten verkassen.
Al schouderophalend antwoordt ie dat we natuurlijk kunnen blijven staan voor een maand, alsof ik een rare vraag stel. Huh?
Met een raar gevoel keer ik terug naar de caravan en dat gevoel wordt de volgende dag bevestigd….Of ik even naar de receptie wil komen.
De plek is gereserveerd en of ik de plek morgen wil verlaten.
Om een lang verhaal kort te maken…. Er is geen plek, tis volle bak en we passen ervoor om op een kleine passantenplek te gaan staan tegen een betonnen muur.
Gelukkig heb ik de volgende camping al gevonden dus even bellen…..
“Geen plek, alles vol en voorlopig komt er niets vrij” is het antwoord.
Nou, dan maar een camping die niet helemaal voldoet aan onze wensen, maar in de buurt komt.
“Geen plek, alles vol. Bel morgen maar want het is een komen en gaan van gasten.” Ha, waar heb ik dat eerder gehoord.
Betekent dat er maar 1 optie is overgebleven, terug naar Elviria. Woeha, wie had gedacht dat dit zou gebeuren. Wij niet in ieder geval.
Hilarisch dat we in korte tijd 2 keer op dezelfde camping komen die we eigenlijk niet meer aan wilden doen, minder hilarisch is dat het plan om in de winter te gaan campinghoppen (voorlopig) een utopie blijkt te zijn.
Ik heb wel gelijk antwoord op mijn vraag waarom je met je peperdure reuzencamper in Elviria staat…. Er is simpelweg geen plek in de wijde omgeving.
Als wij al moeite hebben om een ruime plek te vinden dan gaat dat met zo’n kasteel op wielen al helemaal niet.

Camping Marbella Playa is duidelijk de mindere camping in Zuid Spanje waar op dit moment voldoende plek is.
Toch heb ik het gevoel dat er op deze camping iets gaande is. Het achterstallig onderhoud duidt er misschien wel op dat het verkocht wordt.
In Nederland zie je ook dat grote organisaties campings opkopen om er vervolgens iets anders van te maken. Sowieso kunnen vaste staanplaatsgangers hun biezen pakken.
Deels wordt mijn gevoel bevestigd door de receptioniste. Toen we vorige week vertrokken vertelde ze ons dat, als we plannen hadden om volgend jaar te komen, we even moeten mailen want de camping heeft een nieuwe eigenaar en ze weet niet wat er gaat gebeuren.
Hoop niet dat hier het roer wordt omgegooid in de vorm van een luxe resort met alleen bungalows en chalets want dan verliest (naar mijn idee) deze omgeving een camping die qua ligging en ontspanningsmogelijkheden één van de beste locaties in Zuid Spanje is.