26 november 2020

26 november 2020.

Nou, daar zijn we weer na precies een half jaar afwezigheid…. Tjonge wat gaat de tijd snel.
Laat ik beginnen om de draad weer op te pakken na mijn laatste verhaal.
Na ons verblijf in Chaves zijn we naar Frankrijk gegaan. De campings gingen op 1 juni weer open dus de weg was vrij om veilig naar Nederland te reizen.
Al camping hoppend bereikten we in 6 dagen zonder problemen ons vertrouwde plekje in Prinsenbeek.
Tijdens die reis hebben we ons gek zitten maken wat we het eerst zullen eten, wordt het een vette frikandel speciaal, goulash kroket, mexicano of een grote friet oorlog.
We hadden bijna een doekje nodig om het kwijl uit de mondhoeken te vegen.
Uiteindelijk is het alles geworden wat ik heb opgenoemd en ook nog in dezelfde volgorde.
Na al dat lekkers is het tijd om vrienden en familie weer te bezoeken en natuurlijk de onderhoudsbeurten te plannen voor onszelf, de auto en caravan.
De caravan laat ik ieder jaar onderhouden door een bedrijf in Liessel. Wij kunnen hier de caravan ‘s morgens brengen en ‘s middags weer ophalen. Erg handig als je zoals wij in de caravan woont.
Bedrijven bij ons in de buurt hanteren een weekagenda, dus ‘s maandags brengen en hopen dat ie vrijdag weer klaar is. Gaat niet werken voor ons.
Op de geplande ochtend lever ik de caravan af en hij wordt direct de garage ingereden.
Even later komt de monteur naar ons toe en heeft een zorgwekkend gezicht.
“Zo, zo” begint hij, “deze caravan heeft een zwaar leven”. “Ja”, zeg ik, “wij wonen in de caravan dus dat klopt wel”. “Nou”, vervolgt hij, “zo op het eerste gezicht staan de banden in een zorgwekkende hoek, wat betekent dat ie overbeladen is”. “Mocht dat zo zijn dan is de kans groot dat de as krom is en als je nog meer pech hebt dan zijn de wiellagers ook naar zijn grootje. Reparatiekosten waar je niet vrolijk van gaat worden en de caravan is dan vandaag niet klaar...”.
Pfff, even duizelt het voor de ogen. Ik had alles gewogen voordat we op pad gingen, dus overbeladen kan volgens mij bijna niet. Daarnaast heb ik bij de aankoop een as verzwaring tot 1900 kg genomen, dus het lijkt me sterk dat de boel krom en kapot is. In mijn berekening kom ik toch echt niet over de 1900 kg.
Met de opmerking “ik hou jullie op de hoogte” druipen we af met een knoop in de maag.
De uren daarna horen we niets wat voor mij een goed teken is maar toch... Tjonge, wat een martelende uren zijn dit, als we niet uitkijken heb ik een maagzweer en Ien een koortslip.
Om 14.00 uur rinkelt de telefoon. Met zweet in de handen neem ik de telefoon op en krijg gelukkig de verlossende zin: “uw caravan is klaar, u kunt hem ophalen.”
Uiteindelijk hebben de schokbrekers het erg zwaar omdat ze het hele jaar door de maximale last moeten dragen. Ze zakken wat in en dat veroorzaakt de hoek van de banden die er overigens nog perfect uitzagen. Gelukkig is alles verder oké, de as en de lagers zijn van een erg zwaar kaliber dus die krijg je niet zomaar kapot, maar de monteur adviseert mij om de caravan toch maar eens op een weegbrug te zetten want volgens hem gaat ie aardig richting 2 ton.
Uiteindelijk hebben dat gedaan en inderdaad, 1920 kg. Da’s 20 kilo teveel.
We hebben wat zaken uit de caravan gehaald die we het afgelopen jaar niet of zelden hebben gebruikt en zo zijn we 70 kg lichter… Probleem opgelost, maar wat neem je snel teveel mee zeg! We zijn gewaarschuwd.
Een heel ander verhaal is ons reisplan, wat gaan we doen?? Corona gooit op dit moment roet in het eten, vrij reizen naar het buitenland zit er even niet in.
Het antwoord is simpel: In Nederland blijven de komende tijd, dus ook in de wintermaanden.
Aiii, geen slippertjes, korte broek en een goddelijk klimaat deze winter én we zullen een camping moeten vinden die het hele jaar open is.
Stap 1 is om te kijken waar we in Nederland willen gaan staan.
Limburg lijkt ons de beste optie, een glooiend landschap wat ons het idee geeft van buitenland én we zijn gevoelsmatig dichter bij Spanje. :-)
Stap 2 is welke faciliteiten we nodig hebben om het leven zo aangenaam mogelijk te maken.
Vorig jaar stonden we rond deze tijd in Ronda en daar was het qua temperatuur ongeveer hetzelfde als hier. Ze hadden geen verwarmd sanitair en laten we vooral voor onszelf spreken… was geen pretje. Tjonge, we moesten moed verzamelen om te gaan douchen, wat een koude bedoeling!
Verwarmd sanitair is voor ons daarom geen luxe maar een vereiste om de winter goed door te komen.
We doen in de caravan alles op elektriciteit dus de camping moet minimaal 10 ampere stroom leveren, het liefst 16 ampere om doorslaande stoppen te voorkomen mochten we per ongeluk teveel apparaten tegelijk aanzetten.
Met deze twee criteria zijn we gaan zoeken of er een camping in Limburg is die dit heeft.
En jawel, het viel niet mee maar na een zoektocht hebben we er een gevonden. Helaas moeten we het glooiend landschap missen, maar we hebben een camping gevonden met verwarmd sanitair en 16 ampere stroom. Landgoed Lemmenhof in Ell.
Na een rondje gelopen te hebben op deze camping stond het besluit vast.. Dit wordt em.
Ruime plaatsen en een afbakening van je staanplaats door bijna manshoge heggen. Hoef je niet de hele winter op het bord van de buren te kijken.
Per 1 november t/m begin april volgend jaar hebben we de plaats vastgelegd.
Half oktober rijden we in de auto en plots krijg ik een melding in de display dat er een storing is in de automatische transmissie. De melding “onderhoud nu” in hoofdletters geeft mij het gevoel dat ik per direct de dealer moet bellen. Raar, nog geen maand geleden heeft ie een beurt gehad.
Wat blijkt…. De oliepomp in de versnellingsbak is stuk.
Moet besteld worden maar het slechte nieuws is dat het onderdeel uit Spanje moet komen en gezien de corona ellende kan het effe duren voordat het op de mat bij de dealer valt.
Tuurlijk joh, over 2 weken moeten we van de camping zijn want die sluit op 1 november.
Betere timing is er niet, grrrrr.
Aan de andere kant ook wel hilarisch. Normaal gesproken zaten we rond die tijd in Spanje, was ie hoogstwaarschijnlijk nog dezelfde dag gemaakt.
Toch maar de camping ingelicht over de auto en wat we moeten gaan doen als ie nog niet klaar is op 1 november. Gelukkig hebben de eigenaren begrip voor de situatie en we mogen blijven staan totdat de auto klaar is.
Het is inmiddels 5 november en de auto staat al 3 weken bij de dealer en het uitzicht op reparatie is voorlopig uitzichtloos.
Tja, wat gaan we nu doen, we kunnen blijven wachten maar dat geeft ons geen goed gevoel naar onze camping toe.
Een dag later is de kogel door de kerk. Maandag 9 november vertrekken we dus ik heb een grote bus gehuurd om de caravan naar Limburg te brengen.
Lastig is wel dat ik geen mogelijkheid heb om de bus in Limburg af te geven, ik moet terug naar Breda.
Betekent dat ik het met openbaar vervoer terug moet naar Ell. Op internet gekeken wat ik aan reistijd kwijt ben… Meer dan 2 en een half uur krijg ik in beeld.
Wow, betekent dat ik blij mag zijn als ik om 18.00 uur weer in Ell ben.
Om de tijd te verkorten hebben we besloten om in Weert een klein autootje te huren. Ien rijdt achter mij aan naar Breda en samen rijden we weer terug naar Weert. Scheelt een paar uur.
Goed, zo gezegd zo gedaan.
We staan koud geinstalleerd in Ell en de telefoon gaat…. De dealer aan de lijn die vrolijk vertelt dat de auto klaar staat.
Nog geen week geleden aan ons meegedeeld dat het lang kan gaan duren, staat ie opeens klaar.
Er zijn weinig momenten in mijn leven geweest dat ik iemand door de telefoon wil trekken maar dit is zo’n moment en staat met stip op nummer 1.
Als we 1 dag hadden gewacht had dat ons een kleine 300 euro aan transportkosten gescheeld. Poeh, effe ademhalen en de bloeddruk laten zakken…..
Dinsdag is de dag dat we ons zijn gaan settelen voor de komende maanden. De caravan is waterpas gezet, voortent is weer opgeblazen dus laat maar komen de winter. Wij zijn er klaar voor!