26 mei 2020

Afgelopen zondag zijn we vertrokken naar het noorden van Portugal.
We staan nu in Chaves op camping Quinta do Rebentão en slechts een paar kilometer verwijderd van de Spaanse grens.
Dit is de langste reis die we tot nu toe hebben gemaakt en ik kan je vertellen dat het een vermoeiende tocht was.
Tjonge, wat zijn we in Nederland verwend met de kwaliteit van niet alleen de snelwegen maar ook de binnendoorwegen.
We hebben behoorlijk veel tijd moeten inleveren tijdens onze rit op de binnendoorwegen ondanks de extreme stilte op de weg. Als we 100 auto’s zijn tegengekomen op de 650 kilometer is het veel.
Veel wegwerkzaamheden zijn naar ons idee al jaren aan de gang gezien het onkruid wat tussen de afzettingen groeit en als de maximum snelheid op bepaalde stukken maar 40 km per uur is gecombineerd met een barslecht wegdek word je alles behalve vrolijk.
Soms ontkom je er niet aan om een binnendoorweg te nemen puur om het aantal kilometers te beperken, maar mijn ervaring is nu wel dat ik zowel in Spanje als in Portugal liever 50 kilometer omrij over de snelwegen, onder de streep verlies je niet zo heel veel tijd en scheelt een hoop ergernis.
Wat me aan de andere kant wel weer vrolijk maakt tijdens onze reis is het comfort en de prestatie die onze Ford levert. Wat een geweldige auto, verbazingwekkend hoeveel power ze uit de motor kunnen persen.
Met slechts 1500 cc, opgepompt met de nodige anabole steroïden in de vorm van een turbo sleurt ie onze combinatie van een kleine 4000 kg de 8% hellingen op.
Goed, soms heeft ie het zweet op de motorkap staan en gaat het vermogen op alle vier de voeten maar als je de toeren erin houd doet ie z’n werk voorbeeldig en dat alles bij een zinderende 35 graden celsius.
Dat ie daarbij het verbruik heeft van een Leopard tank is hem gegund en vergeven.
Na 9 uur hobbelen zijn we eindelijk aangekomen op de camping.
We mogen zelf een plek uitzoeken want het is rustig, laat de manager weten.
Rustig… wat heet, naast een camper zijn wij de enige en sinds vandaag zijn we de enige.
Er stroomt een beekje door de camping en de trapjes naar de verschillende niveaus maken het geheel erg speels.
Het is gezellig groen, al mag er hier en daar wel een grasmaaier overheen. Het hoge gras geeft op dit moment een onverzorgde indruk, maar misschien ook niet verwonderlijk. Ook hier heeft de tijd natuurlijk even stilgestaan in verband met corona.
Het sanitairblok ziet er verouderd uit, is niet helemaal schoon maar we wachten even af wat er gebeurt. Het opstarten van de camping heeft duidelijk wat tijd nodig.
Nadat we de caravan hebben weggezet is het tijd om even een hapje te eten in het restaurant van de camping.
De recensies zijn prima, maar ook hier heeft de tijd even stilgestaan denken we.
Niet alles is te krijgen en aan de olierijke maaltijd zijn wij duidelijk niet gewend, wat bij mij resulteert in een bezoekje aan het toilet waar alles in extreem dunne vorm in de pot verdwijnt en Ien die bijna opstijgt vanwege de gasvorming.
Jammer, want in de omgeving is op loopafstand geen restaurant te bekennen.
Wel zijn we gezegend met een enorme supermarkt van Le Clerc in Chaves, een soort Carrefour die je in Spanje ziet.
Deze week is het zaak om het even rustig aan te doen, want de zon fikt met zo’n 30 graden behoorlijk op de kruin.
Volgende week wordt het een comfortabele 21 graden en gaan we de omgeving verkennen.
Ik heb al gezien dat hier om de hoek een wandeltocht start, een beetje lichaamsbeweging kan geen kwaad.
We hebben tenslotte de afgelopen 10 weken niet zoveel kunnen doen in verband met de corona ellende.