18 maart 2022

Mijn gevoel over camping Marbella Playa is bevestigd, er gaat hier iets radicaal veranderen.
Een paar weken geleden kwam er een vaste staanplaatsganger naar onze voortent. Aan zijn gezicht was duidelijk te zien dat ie stoom moest afblazen.
In z’n hand een brief met het slechte nieuws…. Vanaf 1 oktober aanstaande moet de camping leeg zijn, dus ook de mensen die hier jaren hebben gestaan worden verzocht te vertrekken want de bulldozer gaat over het terrein en wordt volledig opnieuw ingericht.
Sneu voor deze man, want slechts anderhalf jaar heeft ie hier een vaste plaats en er een aardige cent in gestoken om het leuk te maken.
Het bericht dat iedereen per 1 oktober het terrein dient te verlaten komt als donderslag bij heldere hemel. De meeste vaste bezoekers wisten al jaren dat het rommelde en er waren geruchten over verkoop, maar er gebeurde alsmaar niets.
Dan is het toch niet handig, met dat in je achterhoofd, om toch nog te investeren in je staanplaats.
Als klap op de vuurpijl werd in de brief ook nog vermeld dat per 1 juli de grote korting wordt ingetrokken, dus als je na deze tijd t/m september nog wilt blijven betaal je volle bak tarief wat neerkomt op ongeveer 1000 euro per maand.
Aan de ene kant is het jammer voor de mensen die hier al jaren staan, aan de andere kant een goede zaak dat dit gebeurt.
Het achterstallig onderhoud en de “kunstwerken” die veel mensen van hun plaats hebben gemaakt in de afgelopen decennia kunnen echt niet meer en doen de camping meer kwaad dan goed. De reviews op internet liegen er niet om…..
We zien dat iedereen verschillend reageert op het nieuws. De een heeft een plakkaat met “se vende” op het terrein staan, oftewel “te koop” en de ander begint gelijk met het afbreken van z’n plaats.
Zo ook onze over- en achterbuurman, het afbreken is begonnen.
Met onze Spaanse achterbuurman een praatje gemaakt, hij spreekt een beetje Engels.
Hij staat hier al 18 jaar en dat kun je zien ook… Wat een bende zeg! In korte tijd is het een complete afvalplaats met buizen, doeken en stenen want hij wil zo snel mogelijk weg.
De caravan is voor zijn zoon en de rest gaat richting grof vuil. Gezien de staat van de caravan zou ik hem ook bij grof vuil zetten, maar misschien is de zoon reuze handig en kan ie het een tweede leven geven.
Bij de overbuurman gebeurt hetzelfde dus voorlopig hebben we een prachtig uitzicht!
Op een dag zitten we lekker in het zonnetje bij de voortent en ineens een enorme, gigantische knal bij de achterbuurman.
Met een hartslag van 200 schieten er allerlei scenario’s door ons hoofd…..
Moeten we buurman met stoffer en blik bij elkaar vegen of hebben we een plamuurmes nodig om hem van de caravanwand te schrapen.
Even is het eng stil, van alle kanten komen voorzichtig wat mensen kijken en ook wij wagen een blik op de plaats des onheils.
Vader en zoon staan als verdoofd bij de caravanband in, gelukkig, goede gezondheid maar (vermoed ik) met de trommelvliezen in de grote teen.
Ze hebben geprobeerd om de band op te pompen… tuurlijk joh, 18 jaar lang heeft ie onder de caravan gezeten en dan denk je daarmee nog op pad te kunnen?? Geen slimme actie.
Ben blij dat ie geknald is, je moet er niet aan denken dat je hiermee de snelweg op gaat. Je hoeft niet gestudeerd te hebben om je in te beelden wat er dan gebeurt.

Aangezien de camping per 1 oktober sluit zullen wij op zoek moeten gaan naar een stek voor aankomende winter.
Tja, dat wordt een lastige. We hebben ervaren dat de campings in deze regio bomvol zitten in de winter.
Uiteindelijk hebben we besloten om de Algarve toch nog een kans te geven.
In november hebben we al een rondje Algarve gedaan en er bleef maar 1 camping over die eventueel voor ons in aanmerking kwam. Camping Albufeira, alleen mochten we daar niet het terrein op om te kijken.
Alle reden om deze camping nu wel te bezoeken aangezien we over Portugal terug naar huis gaan.
Zo gezegd, zo gedaan, alleen de afstand Elviria – Albufeira rijden we niet in 1 dag. Da’s te ver.
We maken een tussenstop in El Rocio, een bedevaartsplaats waar een houten beeltenis van de Heilige Maagd Maria bewaard wordt. Iedere 2e pinksterdag wordt zij begroet en komt deze plaats tot leven. De straten zijn dan gevuld met paard en huifkar en kleurrijk uitgedoste mensen.
Door heel het authentieke dorpje is geen klinker of stukje asfalt te vinden, oftewel El Rocio is een grote zandbak.
Leuk detail... voor de huizen zijn houten balken geplaatst waar je de teugels van je paard aan vast kunt knopen. Dit plaatsje met witte huizen en stoffige straatjes kan prima dienen voor een westernfilm. Denk de auto's weg en je waant je 2 eeuwen terug in de tijd.
Op camping la Aldea hebben we 2 dagen gestaan en hier is de lijn van El Rocio doorgevoerd…. Geen klinker of stukje asfalt te vinden, alleen zandpaden.
Na El Rocio hebben we onze weg vervolgd naar camping Albufeira.
We hebben nu 5 dagen op deze camping gestaan en het bevalt prima. Er zijn weinig schaduwrijke plekken dus ideaal voor de winterperiode.
Klein minpuntje, iedere vrijdagavond wordt er een tenenkrommende karaoke georganiseerd die over de hele camping galmt.
Wist niet dat pensionado’s nog aan deze vorm van vermaak deden, maar ook hier hebben wij een oplossing voor…. allebei 2 flessen wijn achterover kieperen en we laten ons op bed vallen. Nergens meer last van toch? (de ‘day after’ buiten beschouwing gelaten)
Al met al hebben we een prima overwintertijd gehad. Het is iets anders gelopen dan we in gedachte hadden, maar dat mag de pret niet drukken.
De terugreis is in gang gezet en ergens in april zijn we weer thuis. Holland, here we come!!