27 oktober 2019

3 november 2019 - El Campello, Spanje

Vandaag is het 325 km rijden naar de nieuwe camping en hebben besloten om het dit keer binnendoor te doen en geen tolweg.
Ik ben inmiddels al aardig gewend om met de combinatie te rijden, dus de uitdaging om door de bergen te gaan in plaats van de saaie tolweg durf ik nu wel aan.
Uiteindelijk is deze rit 100% meegevallen, het grootste gedeelte was 4 baans en dus even relaxed als de tolweg. Daarbij hebben we de rit op zondag gemaakt en wat scheelt dat een hoop. Weinig verkeer, zowel auto’s als vrachtwagens.
Half in de middag aangekomen op onze nieuwe bestemming waar we tot 1 december staan: camping El Jardin vlak bij Alicante.
De camping ziet er erg sober uit. Geen uitstraling van een gelikte camping maar ook hier alles goed voor elkaar. Schoon sanitair, ruime plaatsen en zowaar een zonnescherm over onze hele plek. Hoeven we de luifel niet uit te zetten.
Met onze combinatie komen we aan bij onze plek en zie dat onze buurman een vaste campinggast is gezien de enorme chaos bij en in de voortent. Kan onmogelijk van 1 week zijn.
Bij het voorbijrijden hoor ik gefluit zoals bouwvakkers in het verleden naar een mooie vrouw fluiten.
Ik ben in de veronderstelling dat dat zo’n apparaatje is dat als je voorbij loopt dat er dan naar je gefloten wordt, had een gast in Peňiscola ook. Iedere keer als je voorbij liep kreeg je dat deuntje naar je hoofd. Want 'n humor....
Ik zie Ineke in de voortent kijken en kijkt mij verschrikt aan…. “Da’s een echte papegaai” sist ze met wijd opengesperde ogen.
“Welnee joh” zeg ik, “da’s vast zo’n neppapegaai met zo’n chip erin, dat kun je niet van echt onderscheiden”, maar de blik in haar ogen geven mij geen goed gevoel.
"Even de caravan afkoppelen en op z’n plek zetten dan zal ik wel eens kijken" is mijn nonchalante reactie.
Tijdens het wegzetten komt de ene fluitriedel na de andere. Tjonge, als dit een chip is dan heeft ie wel erg veel mogelijkheden denk ik nog en tevens bekruipt mij het onbehagelijke gevoel dan Ien gelijk krijgt.....
En ja, Ien heeft gelijk, tis een echte papegaai….. Een roodstaartpapegaai om precies te zijn.
Rij je meer dan 300 km om van de honden af te zijn, krijg je een papegaai als buur, woehaa.
Waar hebben we dit aan verdiend? Worden we door hogerhand op de proef gesteld of wat…..
Buiten de papegaai horen we ook hier blaffende honden.
Ik heb het flauwe vermoeden dat ik voor 1 december grijs ben.

Foto’s

2 Reacties

  1. Luc:
    4 november 2019
    Gouden tip om vooral ‘s nachts je rust te krijgen: oordoppen👍🏻!
  2. Rico & Ineke:
    4 november 2019
    Oordoppen.... We hebben ze, sterker nog, ze zijn op maat gemaakt. Voor een paar nachten prima, maar niet voor 3 weken. Ligt niet lekker en krijg er jeukende oren van. :-|