24 september 2019

Vandaag is de grote dag dat we ons avontuur definitief gaan beginnen.
Eindelijk! Wat was ik (Rico) onrustig zeg… Had het helemaal gehad na 3 maanden op dezelfde plaats gestaan te hebben.
Afgelopen week hebben wij ons voorbereid op de reis zoals de caravan van binnen en buiten schoonmaken, kijken wat we aan (levens)middelen willen meenemen.
De planning: Om 7.30 uur opstaan en 10.00 uur vertrekken. De reisduur voor vandaag is ongeveer 6 uur inclusief pauze en eventuele files, dus aankomst rond een uurtje of 4.
Merk dat ik nogal chaotisch te werk ga deze ochtend. Ben met meerdere dingen tegelijk bezig en dan kun je wachten tot het ergens fout gaat.
En fout ging het……
Fout nummer 1:
De caravan is dusdanig loodzwaar dat je hem met z’n tweeën nauwelijks van de plaats krijgt dus is een mover geen luxe maar een absolute must. De mooiste uitvinding van de eeuw op caravangebied trouwens.
Via een afstandsbediening kun je de mover bedienen en de caravan rolt naar de plaats waar je hem wilt hebben.
Heb de afstandsbediening op de dissel laten liggen na gebruik en als Ineke dit niet had gezien dan waren we hem absoluut kwijtgeraakt en we hebben geen reserve.
Fout nummer 2:
Ik heb een koord waar alle sleutels van de caravan en sloten aan zitten. Lekker makkelijk, heb je alles bij de hand.
Nog even de eindafrekening voor stroom voldoen bij de receptie en dan kunnen we eindelijk gaan na een dik uur vertraging.
Bij onze eerste stop zie ik dat de trappers van de fietsen nogal klem tegen elkaar zitten en wil mijn koord pakken waar de sleutel van de fietsendrager aan zit.
We zitten inmiddels voorbij Luik en…. Koord pleite. Nergens te vinden, ik zal toch niet…….
Telefoontje gepleegd naar de camping in Nederland en jawel, daar lag ie nog fijn op de balie.
Stonden op het punt om terug te gaan, maar nadat de gemoederen een beetje gezakt waren realiseerden we ons dat we in de caravan nog reservesleutels hadden. Toch maar de reis vervolgen.
Vanaf Luik tot plaats van bestemming (een dikke 2 uur) een therapeutisch gesprek gehad met mijn wederhelft hoe dit zo heeft kunnen gebeuren en vooral hoe we dit in de toekomst kunnen voorkomen. Je moet er tenslotte niet aan denken dat we het komende half jaar de caravan zelf moet verplaatsen (met de hulp van mede kampeerders) of dat we niet weg kunnen omdat alles op slot is en op slot blijf omdat de sleutels pleite zijn.
We zijn er nog niet helemaal uit na 2 uur maar een plan van aanpak en een volgend therapeutisch gesprek is in de maak.
Geen soepele start van ons avontuur. Ik wijt het maar aan mijn onrustigheid van de afgelopen weken, je moet tenslotte iets of iemand de schuld geven toch? :-)
Gelukkig is de reis wel goed gegaan en staan we op onze eerste plek in Ingeldorf, Luxemburg.
Stromende regen maar dat mag de pret niet drukken, de start is gemaakt en ondanks de perikelen van de dag voelen we ons heppie de peppie.
Vanavond naar de douche gelopen. Ik loop over het terrein en ruik de lucht gecombineerd met houtkachel. Dat is lang geleden dat ik dat heb geroken. Het brengt me onmiddellijk terug naar de tijd van wintersport in de beginjaren ‘80. Tjonge, bijna 40 jaar geleden, de tijd vliegt.