1 oktober 2019

Vandaag gaat de reis naar Grignan. Ongeveer 120 km rijden, lekker relaxed.
De camping heet Les Truffieres. Bij aankomst ziet het er verlaten uit, maar het bord “Ouvert” zegt ons dat we hier terecht kunnen.
Heb effe een rondje op de camping gelopen om te kijken waar we kunnen staan. Tot mijn grote schrik zijn de plaatsen erg klein, sterker nog.. ik zie al dat ik bepaalde delen van de camping niet eens kan bereiken omdat de bochten dusdanig scherp en smal zijn dat ik hier met onze combinatie niet kan komen mits ik afkoppel en de route vervolg met de mover, gaan we niet doen.
Uiteindelijk toch een plek kunnen vinden waar we goed kunnen staan.
Pfff, altijd spannend al je op de bonnefooi gaat…..
Fantastisch mooi weer en een heerlijke plek, wederom ruikt het hier heerlijk naar dennenlucht.
Het tuinsetje opgezet en effe lekker een glas water. Even later een luide “Tonk”. Huh, wat was dat?
Oké, de eikenboom verliest zijn eikels en die stuiteren op het dak van de caravan.
Ben bang dat het een onrustige nacht gaat worden, maar gelukkig viel het mee.
De volgende dag worden we gewekt door een eekhoorntje die over ons dak huppelt en de wangzakken vult met eikels. Is een makkie voor hem, hoeft niet te zoeken want hij kan op het witte dak de buit niet missen.
De afgelopen maanden zijn we opgeschrikt door nogal extreem weer in Spanje dus ben ik nogal paranoia. Iedere dag check ik weerplaza.nl en windy.com om het weer te checken. Probeer toch te voorkomen dat we met de caravan door de straten van een stad of dorp dobberen.
Zo ook vandaag. Zie dat er rond 19.00 uur een zware onweersbui over de camping zal razen.
Geen probleem, we bereiden ons voor dus de luifel gaat niet uit en het kookstel wordt opgeruimd. Ach, het tuinsetje kunnen we laten staan en de slippertjes en afwasteiltje zetten we wel onder de caravan, kan niets mee gebeuren toch?
Goed, de hel barst los, regenen en onweren dat het niet mooi meer is maar voldaan zitten we in de sleurhut naar buiten te turen met het idee dat we ons goed voorbereid hebben.
De volgende dag zet ik een stap buiten en had een “what the f**” gevoel.
Modderspatten tot een meter hoog op de caravan, slippertjes stonden toch buiten?? Zeker, een bultje modder wees mij erop dat daar mijn slippertjes stonden.
Ook het afwasteiltje zag er iets anders uit dan voorheen. Was eerst gifgroen, nu modderbruin.
De poten van de stoelen en de tafel waren eerst aluminiumkleur, nu ook modderbruin.
Oke dan, eerst maar even poetsen voordat we kunnen inladen.
Al met al rijden we pas om 11.00 uur weg naar onze volgende bestemming.